این پژوهش به منظور بررسی پایداری عملکرد دانۀ ده ژنوتیپ برنج شامل هشت رگۀ )لاین( امیدبخش و دو رقم زراعی )فجر و شیرودی( به عنوان
شاهد، در سالهای زراعی 1333 و 1331 در سه منطقه از استان مازندران )آمل، ساری و تنکابن( در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار
اجرا شد. تجزیۀ واریانس جداگانه گویای وجود تفاوت معنی داری در بین ژنوتیپ ها از لحاظ عملکرد دانه در همۀ محیطها )شش آزمایش( بود. در
مکان و اثر × مکان، اثر متقابل ژنوتیپ × تجزیۀ واریانس مرکب با فرض تصادفی بودن سال و مکان و ثابت بودن تیمار، تأثیر ژنوتیپ، اثر متقابل سال
مکان معنیدار به دست آمد. برای تعیین پایداری عملکرد ژنوتیپ های مورد بررسی، مقادیر واریانس و ضریب تغییرپذیری × سال × متقابل ژنوتیپ
محیطی، واریانس درون مکانی، اکوالانس ریک، واریانس پایداری شوکلا، شیب خط رگرسیون، واریانس انحراف از خط رگرسیون، میانگین رتبۀ
عملکرد و انحراف معیار آن برای هر ژنوتیپ محاسبه شد. نتایج این پژوهش نشان داد رگههای امیدبخش 21611 33 1 1 و 2165 3 5 1 2 از نظر – – – – – – –
عملکرد نسبت به رقم شاهد فجر برتری داشته ولی نسبت به رقم شیرودی تفاوت معنیداری نداشتند. در نهایت بر پایۀ بیشتر فراسنجه های پایداری رگه های
6424 و 6511 کیلوگرم در هکتار به عنوان ژنوتیپ های پایدار انتخاب شدند. ، امیدبخش بالا و رقم شیرودی به ترتیب با میانگین عملکرد 1531
محیط، برنج، فراسنجۀ پایداری، ضریب تغییرپذیری محیطی. × واژه های کلیدی: اثر متقابل ژنوتیپ
لینک ادامه مطلب